Başarı insanı güzelleştirir hangi yaşta ve hangi fizyonomi de olursa olsun hangi cinsiyeti olursa olsun başarı insanı güçlü yapar. Bir insan başarılı olduğu zaman iyiyim doğruyum,değerliyim,yakışıklıyım diyorsa ancak başarısız olduğunda bu söylediklerinin kendisinde hissetmiyorsa sorun galiba tam da bu noktada başlar. Başarı ve başarısızlık hayatın hem doğal parçasıdır.Her insan, her kurum her grup, her ülke, her takım muhakkak başarısız olur. İnsanlar veya kurumlar kendi değerini sadece ve sadece başarıda buluyorsa o zaman kaçınılmaz olarak başarısızlık,değersizlik, yalnızlık, çirkinlik, kötülük anlamına gelir. Örnek; başarılı olan öğrencinin öğretmeni, okulu, annesi babası, komşuları oluyor ama başarısızlığının ve onu yaşayanın kimsesi olmuyor. O zaman insanlar ne yapıyorlar ;

1-Başarısızlık nedenini kendi dışlarında arıyorlar.

2- Kolay yalan söylüyorlar

3-Fırsat varsa hile yapıyorlar yakalandıkları zamanda utanmıyorlar herkes yapıyor ne var bunda diyorlar.

Biz başarıyla zehirlenmiş bir toplum yaratıyoruz özellikle okul kültürü içinde. Sınavlara hazırlarken, adı sanı büyük olan okullara gönderiyoruz.Ülkenin en başarılı lisesi diye kabul ettiğimiz okullarda sadece ve sadece başarılı olma üzerine bir kültür var. Bir başkasını geçmeyi ve hayatı sürekli olarak engelleri aştıkça mutlu olunacak bir yer olarak algılatıyoruz. Dolayısıyla da başarıyla zehirlenmiş olan toplumda başarısızlığın sahibi yok bir hayatın içinde acı üzüntü hayal kırıklığı başarısızlık yoksa o hayattan bir hikaye çıkmaz o hayat mantar bir hayattır bir hayatı anlamlı kılan değerli kılan yaşanan acılar üzüntüler çekilen sıkıntılar hayal kırıklıkları ve başarısızlıklardır. Acısı olmayan, başarısızlık yaşamayan kaç tane dünya çapında yazar var. Dünyanın tanıdığı bildiği tüm yazarları yazar yapan şey acıları ve başarısızlıklarıdır.

Başarı,potansiyeli hayata yansıtmaktır. Başarı insanın kendisiyle barışık olmasıdır.Anlamlı bir üretim yapması mutlu olmasıyla ilgisi vardır. Özgüven kişinin başarısızlık yaşadıktan sonra ne yaptığı ile ilgilidir. Özgüveni olan insan başarısızlık yaşadığında nerede hata yaptım der, neyi tekrar gözden geçirmeliyim diye düşünür ve sürecini gözden geçirerek sorununa çözüm aramaya devam eder. Özgüven şımarıklık yapmak, büyük büyük laflar etmek değildir. Özgüvenli insan başarılı olunca da farklı bir başarı duygusu yaşar. Başarılı olduğunda çok çalıştım nihayet istediğime kavuştum der ve tatmin olma duygusu yaşar. Özgüveni olmayan kişi herkesi geçtim işte! birinci oldum der ve rezil olmaktan kurtulduğunu düşünür. Bir daha kimsenin geçmemesi için yapacaklarını düşünür.Yani rezil olmaktan, alay edilmekten kaçmaya çalışır. Bu durumu ben okullarda gözlüyorum. Özgüveni olmayan öğrenci rakibinin kaç aldığını takip eder hatta kendisinden sonra ilk onun başarı seviyesini sorar. Başarısının ve çalışmasın tatminini yaşayamaz, rezil olmaktan kaçar. Başarılı olma motivasyonu, potansiyel rakipleri geçmek üzerine kuruludur. Kendini oluşturduğu başarıyı daha ileriye taşımak daha iyisini yapmayı düşünmek yerine geçmek istediği rakiplerini düşünür.Başarıyı bu şekilde yaşayan öğrenciler ileride iş hayatında başarıyı zor yaşayacakları çok açıktır. Tüm işverenler, kurumlar takım arkadaşı arıyor rakiplerini ezip geçen bir insan değil. Başarı ile zehirlenmemiş, herkesi rakip gören, okul kültüründen ve bu tipte öğrenciler yetiştiren eğitimciler olmaktan uzak olmalıyız. Aslan olan çalışmaktır, süreçtir.Birincilik veya başarılı olmak sadece insanın kendi elinde değildir.Ancak yanlıştan ders çıkarmak, daha çok çalışmak insanın kendi elindedir.

Not:Yazımı hazırlarken Bilge İnsan Prof Dr.Acar Baltaş’ın düşüncelerinden ve tespitlerinden yararlandım.